Na rynku dostępne są dwa typy kolektorów słonecznych, płaskie kolektory płytowe i kolektory próżniowe. W płytowym kolektorze na płycie w kolorze czarnym rozłożona jest wężownica zbudowana z miedzianych rurek także pomalowanych na kolor czarny osłonięta szybą ze szkła hartowanego. Z boku lub z tyłu kolektora wężownica zakończona jest dwoma gwintowanymi króćcami. Szyba osłonowa musi być hartowana, aby nie uległa uszkodzeniu przy opadach gradu.
Budowa i działanie kolektora próżniowego
Kolektor próżniowy składa się z zespołu rur próżniowych i rury zbiorczej kondensatora. Wewnętrzna strona rury próżniowej pokryta jest substancją absorbującą promieniowanie. Wewnątrz rury próżniowej umieszczona miedziana zaślepiona rurka pomalowana na czarno wypełniona cieczą o niskiej temperaturze wrzenia zwana rurką ciepła. Końcówka tej miedzianej rurki umieszczona jest w odpowiednim gnieździe rury zbiorczej kondensatora. Próżnia w rurze próżniowej stanowi izolację cieplną dla rurki ciepła i przez to zmniejsza starty ciepła na kolektorze. Jednakże próżnia izolując cieplnie powoduje, że zimą rury próżniowe ulegają oszronieniu i kolektor może przestać działać. Pod wpływem ciepła ciecz w rurce ciepła paruje i konwekcyjnie unosi się do końcówki znajdującej się gnieździe rury zbiorczej kondensatora. Tam skrapla się oddając ciepło do czynnika hydraulicznego wypełniającego rurę kondensatora. W kolektorze próżniowym czynnik hydrauliczny grzany jest pośrednio. Grzanie pośrednie zmniejsza sprawność przekazywania ciepła. Porównując wszystkie elementy wpływające na sprawność cieplną obu kolektorów słonecznych można przyjąć, że różnica sprawności w całym roku jest nieistotna. Latem kolektor płytowy będzie miał wyższą sprawność za względu na bezpośrednie grzanie czynnika hydraulicznego, a w chłodniejszych porach roku większą sprawność będzie miła kolektor próżniowy ze względu na lepszą izolację cieplną. Najważniejszym parametrem kolektora słonecznego wpływającym na sposób jego eksploatacji jest temperatura stagnacji.
Temperatura stagnacji
Temperatura stagnacja jest to temperatur jaka może wystąpić w kolektorze przy braku odprowadzania ciepła do czynnika hydraulicznego nazywana inaczej temperaturą postojową. Inaczej rzecz nazywając jest temperatura jaką może osiągnąć w kolektorze czynnik hydrauliczny przy braku przepływu. Im lepiej jest izolowany kolektor słoneczny tym wyższa będzie temperatura stagnacji. Temperatury stagnacji w kolektorach dobrze izolowanych przekraczają dwieście stopni Celsjusza. Problemem jest czynnik hydrauliczny jakim napełniony jest kolektor. Glikol propylenowy, najczęściej stosowany czynnik hydrauliczny do kolektorów słonecznych w temperaturach przekraczających sto sześćdziesiąt pięć stopni Celsjusza rozwarstwia się na wodę i żel glikolowy, co może spowodować zatykanie się instalacji.